شعله ها در گرم جوشی ، داغ آه سرد ماست

نغمه هم حسرت غبار ناله های درد ماست

خاک تمکین آشیان حیرت آن جلوه ایم

لنگر دامان چندین دشت وحشت گردماست

حال دل صد گل ز چاک سینهٔ ما روشن است

صد سحر بوی جگر در رهن آه سرد ماست

بسکه در دل مهرهٔ شوق سویدا چیده ایم

ازکواکب چرخ هم داغ بساط نردماست

عضوعضوماجراحت زار حسرتهای اوست

هر دلی کز باد الفت خون شود همدرد ماست

آفتابی در سواد یأس غربت گو مباش

خاک بر سریختن ، صبح دل شبگرد ماست

مشت خاشاکی ز دشت ناکسی گل کرده ایم

حسرت برق ، آبیار طبع غم پرورد ماست

دام هستی نیست زنجیری که نتوان پاره کرد

اینقدر افسردگی از همت نامرد ماست

سایهٔ مژگان همان بر دیده ها پبنده است

آنچه نتوان ریختن جز بر سر ما گرد ماست

با غبار وهمی از هستی قناعت کرده ایم

خاک باد آورده ی ماگنج بادآورد ماست

تا کجا خواهی عیار دفتر مجنون گرفت

نه سپهر بی سر وپا نسخهٔ یک فرد ماست

پرتوشمع است بیدل خلعت زرین شب

بزم سودا، فرش اگر دارد، ز رنگ زرد ماست